Ένα πεντάλεπτο βίντεο και μια πραγματικότητα, όχι που σοκάρει όπως συνηθίζουμε να λέμε, αλλά που θα έπρεπε -το λιγότερο- να μας κάνει να χάσουμε τον ύπνο μας, κυρίως αν είμαστε γονείς. Σχολικός εκφοβισμός, βία, bullying. Όροι που δυστυχώς, έχουν γίνει κομμάτι της ζωής όλων μας. Ακόμα κι αν το θέμα αυτό αισθανόμαστε πως δεν μας αφορά άμεσα, γιατί δεν μας έχει “χτυπήσει” την πόρτα.
Αυτό ακριβώς θίγει το συγκεκριμένο πείραμα που έκαναν δύο νεαροί στην Αμερική. Ο ένας “θύτης”, ο άλλος “θύμα”! Αληθινοί πρωταγωνιστές του πειράματος όμως και του βίντεο που καταγράφεται καθ’ όλη τη διάρκειά του, είναι οι περαστικοί. Συμφοιτητές, εκπαιδευτικοί και κυρίως… η αδιαφορία τους!
Κάποιοι, βλέπουν την επίθεση που κάνει ο ένας νεαρός προς τον “ανυπεράσπιστο” συμφοιτητή του και φεύγουν τρέχοντας. Κάποιοι άλλοι κοντοστέκονται και καταλήγουν κι αυτοί στο να το βάλουν στα πόδια.
Ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν μένουν αμέτοχοι. Άτομα που δεν θα σου γέμιζαν το μάτι. Μια νεαρή κοπέλα κι ένα παλικάρι που καταγράφει με το κινητό του το περιστατικό και που προσπαθεί να “μαζέψει” το θάρρος του για να συνομιλήσει με το “θύτη”.
Όταν νίπτει κανείς τας χείρας του σε μια σύγκρουση μεταξύ ισχυρών κι αδυνάτων, δεν σημαίνει ότι μένει ουδέτερος. Σημαίνει ότι παίρνει το μέρος των ισχυρών”, είχε πει κάποτε ένας Βραζιλιάνος παιδαγωγός, ο Paulo Freire. Κι είναι ακριβώς αυτό. Γιατί αυτή η “στημένη” διαμάχη είχε ως στόχο να καταγράψει τις αντιδράσεις. Να δείξει πως ο εκφοβισμός δεν έχει μόνο ένα θύτη, αλλά πολλούς. Όλους εμάς που δεν συμμετέχουμε στην καταπολέμησή του, αλλά κλείνουμε τα μάτια, όταν αυτός συμβαίνει έξω απ’ το “σπίτι” μας. Πώς περιμένουμε λοιπόν κάποιος ν΄αντιδράσει ή να μας βοηθήσει, στην περίπτωση που αυτό συμβεί και σ’ εμάς;
Η Ελλάδα δυστυχώς, δεν αποτελεί εξαίρεση στο φαινόμενο που βασανίζει τα παιδιά μας. Για την ιστορία…και σύμφωνα με μια μεγάλη έρευνα που είχε πραγματοποιηθεί προς διετίας περίπου, στο πλαίσιο ευρωπαϊκής καμπάνιας για το bullying, ένας στους τρεις μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα έχει πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού, ενώ ένας στους δύο μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης γίνεται μάρτυρας περιστατικών σχολικού εκφοβισμού.
Eίτε έξω από το σχολείο (35,38%) είτε στους διαδρόμους του σχολείου (32,7%), στη σχολική τάξη (24,4%), τη γειτονιά ή το πάρκο (21,84%). Σημαντικό ποσοστό μάλιστα (20,93%) είχε δηλώσει ότι υπήρξε θύμα σχολικού εκφοβισμού μέσω Διαδικτύου. Γιατί μη ξεχνάμε πως ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός, αποτελεί την πιο σύγχρονη μορφή εκφοβισμού, η οποία παίρνει εύκολα και γρήγορα διαστάσεις και εκτός σχολείου.
Το χειρότερο όμως απ΄όλα; Είναι πως πολλές φορές αν όχι τις περισσότερες, τα θύματα δεν το αποκαλύπτουν είτε γιατί φοβούνται, είτε γιατί ντρέπονται, είτε γιατί πιστεύουν πως φέρουν μερίδιο ευθύνης…
