Τα παιδιά δεν μαθαίνουν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτό το οποίο ζουν… Γιατί τα παιδιά απλώς μας μιμούνται – αυτή είναι η πικρή αλήθεια![/pull_quote_center]
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην επίκριση, μαθαίνουν να επικρίνουν.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην εχθρότητα, μαθαίνουν να φιλονικούν.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στο φόβο, μαθαίνουν να είναι φοβισμένα.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στον οίκτο, μαθαίνουν να λυπούνται τον εαυτό τους.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στο χλευασμό, μαθαίνουν να ντρέπονται.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στη ζήλια, μαθαίνουν τι θα πει φθόνος.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ντροπή, μαθαίνουν να αισθάνονται ενοχή.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ανεκτικότητα, μαθαίνουν να έχουν υπομονή.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ενθάρρυνση, μαθαίνουν να εμπιστεύονται τον εαυτό τους.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στον έπαινο, μαθαίνουν να εκτιμούν.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην επιδοκιμασία, μαθαίνουν ν’ αγαπούν τον εαυτό τους.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην αποδοχή, μαθαίνουν να βρίσκουν αγάπη στον κόσμο.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην αναγνώριση, μαθαίνουν να έχουν στόχους.
Όταν τα παιδιά ζουν εκεί που μοιράζονται τα πάντα, μαθαίνουν να είναι γενναιόδωρα.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ειλικρίνεια και το δίκαιο, μαθαίνουν τι είναι η αλήθεια κι η δικαιοσύνη.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνουν να πιστεύουν στον εαυτό τους και σ’ αυτούς που υπάρχουν γύρω τους.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στη φιλία, μαθαίνουν ότι αυτός ο κόσμος είναι ωραίο μέρος για να ζήσει κανείς.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στη γαλήνη, μαθαίνουν να έχουν ψυχική ηρεμία.
